4. Af Çıktı!

“Okula dönüyorumm!”

 
        Koca iki sene devrilmişti!
        

        İki kardeş televizyon karşısındaydı.    
        Cumali, saçı sakalı uzatmış; göbeklenmişti. Yere gazete sermiş çekirdek çitliyordu. Yalçın da yastığı kanepeye yaslanmış çaya bisküvi banıyordu.
        Ekranda, yaz döneminde yayınlanan 'bol kızlı' dizilerden birinin tekrarına takılıp kalmışlardı. Cumali:
        "Ya bu kızları nerede saklıyorlar?"

Yalçın:
        "Ne?"
        "Hepsini toplayıp doldurmuşlar ekrana; sokakta bir tane bile denk gelmiyor!"
        "Annee! Cumali televizyondaki seksi kızların kalçalarına bakıyor!"
        "Sus ulan salak!"

        "Kulağıma da ayıp ayıp şeyler söylüyor p.ç kurusu!"
        Belgin, bir hışımla içeri girdi. "Zamanı gelmiş bunun! Kızsızlık başına vurmuş itin! Çık ulan dışarı. Akşama kadar yat, yat, yat!"
        "Bir dakika yanlış yapıyorsunuz! Ben bu evin 'y kromozom' u değil miyim?"
         Ana-oğul, Cumali' yi yaka paça sokağa atıp kapıyı kapattı!
                

        Cumali yerden kalkıp kapıya dayandı. 

        "Annee! İçeri al beni! Dışarı soğuk, üşüyorum. Sokakta hayat gerçekten zormuş!" Pazara giden komşu teyze ile göz göze geldi. 

        "Cık, cık, cık! Şu hâle bak. Kaç yaşında adamsın!"
        "Cık, cıkmış! Bir de nida yapıyor! Annee!" Cumali kapıyı zorladığı sırada Yalçın cama çıktı. 

        "Hoop, Cumali Efendii!"
        "Ne var ulan?"
        "Telefonun çalıyor!" Sepetle aşağı sarkıttı. Cumali telefonu aldı. Arayan Ökkeş' ti!
        "Oo, Ökkeşçiğim! Sen daha ölmedin mi?"
        "Şükür! Ekmeğimizi kazanıyoruz bir yerlerden!"
        "Hâyırdır?"
        "Af çıktı oğlum! Uzaklaştırmalar iptal!"
        "Senin ağzın ne söylüyor? Dönebiliyor muyuz?"
        "Kayıtlar başladı. Atla gel çabuk!"
        "Eyvallah! Yarın oradayım!" Telefonu kapattı. "Okula dönüyorumm!" Kardeşi sarktığı yerden sevincini baltaladı.
        "Salağa bak salağa! Üç günlük dünyada yedi senedir üniversite okuyor; utanıp ölmüyor da halâ sevinç çığlıkları atıyor!" Cumali' nin sepete asılmasıyla Yalçın camdan düştü. 

        "Anam, anam, anam!"
Cumali:
        "Annee, aç kapıyı annee! Okuldan aradılar, dersler başlamışş! Hazırlanmam lâzımm!" Kilit çevrildi ve kapı açıldı. Belgin:
        "Doğru mu söylüyorsun?"
        "Vallahi! Okula dönüyorum!" Cumali eve girdi. 

        

        Belgin, Yalçın' ın asfaltta uzandığını gördü.

        "Kaç kere demem lâzım yere yatmayın taş çeker diye?" Ayaklarından tutarak oğlunu eve soktu.


-------------------------------

Sonraki Bölüm!

5.

'Okul Alışverişi!'

Yasin Numan Yılmaz